Διαβάστε το σχετικό άρθρο:

Γέφυρα ή εμφύτευμα;

Η απώλεια ενός δοντιού αποτελεί για τον καθένα μία δυσάρεστη εμπειρία. Μειωμένη ικανότητα μάσησης, αισθητικά προβλήματα στο χαμόγελο και ανεπιθύμητες μετακινήσεις των γειτονικών δοντιών είναι κάποιες από τις συνέπειες μιας εξαγωγής. Αυτοί ακριβώς οι λόγοι επιβάλλουν την άμεση, κατά το δυνατόν, αποκατάσταση του ελλείποντος δοντιού. Οι λύσεις που διατίθενται είναι είτε η «παραδοσιακή» λύση της κατασκευής γέφυρας, είτε η πιο σύγχρονη λύση της τοποθέτησης εμφυτευμάτων.

Ποια είναι λοιπόν η κατάλληλη επιλογή για την αποκατάσταση του «κενού»; Η απάντηση είναι: Εξαρτάται! Η κάθε λύση έχει ενδείξεις και αντενδείξεις, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, τα οποία συνεκτιμώνται ανάλογα με τις συνθήκες της κάθε περίπτωσης.

Γενικά, πριν την οποιαδήποτε τελική αποκατάσταση ενός χαμένου δοντιού, απαιτείται ένα χρονικό διάστημα τουλάχιστον δύο μηνών μετά την εξαγωγή. Αυτός είναι ο ελάχιστος χρόνος, ώστε το ούλο να αποκτήσει την τελική του μορφή.

Η κατασκευή γέφυρας που στηρίζεται σε δόντια εκατέρωθεν του κενού, ολοκληρώνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα (περίπου 10 εργάσιμων ημερών) και είναι πιο οικονομική από τη λύση του εμφυτεύματος. Το μεγάλο μειονέκτημα της γέφυρας είναι ότι απαιτεί εκτροχισμό, δηλαδή αφαίρεση υγιούς οδοντικής ουσίας, από τα γειτονικά προς την εξαγωγή δόντια.

Η ιδανική λύση είναι η τοποθέτηση εμφυτευμάτων!

Αντίθετα, η τοποθέτηση εμφυτευμάτων δεν επηρεάζει τα γειτονικά δόντια και, μακροπρόθεσμα, μπορεί να αποδειχτεί και πιο οικονομική λύση, στην περίπτωση που κάποιο από τα δόντια-στηρίγματα εμφανίσει κάποια βλάβη και απαιτηθεί η ανακατασκευή όλης της γέφυρας. Με άλλα λόγια, η λύση του εμφυτεύματος είναι πιο κοντά στην αρχική κατάσταση, όπου κάθε δόντι είναι ανεξάρτητο από το διπλανό του. Ο χρόνος ολοκλήρωσης της διαδικασίας ενός εμφυτεύματος είναι σε γενικές γραμμές από 2 έως 4 μήνες, χρονικό διάστημα που είναι σαφώς μεγαλύτερο από τον χρόνο ολοκλήρωσης μιας γέφυρας.

Ωστόσο, υπάρχουν διάφορες προσωρινές λύσεις, που μπορούν να καλύψουν το αισθητικό πρόβλημα του ελλείποντος δοντιού για το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ενσωμάτωση του εμφυτεύματος με το οστό. Συμπερασματικά, η «παραδοσιακή» λύση της γέφυρας αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα όπλο στην φαρέτρα του οδοντιάτρου για την αποκατάσταση ενός χαμένου δοντιού, αλλά η τοποθέτηση εμφυτευμάτων, αναμφίβολα, θεωρείται βιολογικά καλύτερα αποδεκτή λύση. Σε κάθε περίπτωση, ο οδοντίατρος παρουσιάζει εξατομικευμένα, τα δεδομένα της κάθε περίπτωσης στον ασθενή, ώστε να επιλέξει εκείνος την κατάλληλη λύση.