Διαβάστε το σχετικό άρθρο:

«Εμένα δε με ενοχλεί το κενό»

Η σύγχρονη οδοντιατρική έχει αναπτύξει λύσεις για τη μακροχρόνια διατήρηση των δοντιών, αλλά δεν παύει να υπάρχει ένα όριο, πέρα από το οποίο η εξαγωγή καθίσταται η λύση επιλογής. Πρόκειται αναμφίβολα για μια δυσάρεστη εμπειρία για τον καθένα.

Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα των αστραφτερών, κατάλευκων χαμόγελων, που, με ιδιαίτερη ένταση προβάλλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οδηγεί σε αναζήτηση για άμεση αισθητική αποκατάσταση ενός ελλείποντος δοντιού, όταν αυτό είναι ορατό στο χαμόγελο ή την ομιλία.

Πέρα όμως από την αισθητική, που, σε τελική ανάλυση, είναι υποκειμενική, οι βασικοί λόγοι που επιβάλλουν την αποκατάσταση δοντιού είναι η αποκατάσταση της μάσησης και η αποφυγή μετακινήσεων των γειτονικών δοντιών.

Η επιβάρυνση της άλλης πλευράς

Η έλλειψη ενός δοντιού οδηγεί σε αχρησία ή τουλάχιστον σε περιορισμένη χρήση ολόκληρης της πλευράς, με αποτέλεσμα να υπερεπιβαρύνεται  η άλλη πλευρά. Επιπλέον, η μακροχρόνια αμέλεια της αποκατάστασης ενός δοντιού επιφέρει μετακίνηση των γειτονικών δοντιών. Αυτά αποκτούν κλίσεις, που οδηγούν σε λανθασμένη κατανομή των δυνάμεων της μάσησης, με κίνδυνο την εμφάνιση προβλημάτων στη στήριξή τους (εντοπισμένη περιοδοντίτιδα).

Επιπρόσθετα, το αντίστοιχο δόντι της άλλης γνάθου έχει την τάση να «ψηλώσει», καθώς έχει χάσει τον «ανταγωνιστή» του, που το κρατούσε στη θέση του. Τα δόντια μας βρίσκονται σε κατάσταση δυναμικής ισορροπίας και η απώλεια ενός κρίκου της αλυσίδας έχει συνέπειες σε όλη την αλυσίδα, όπως γίνεται σχεδόν πάντα! Έτσι, προκύπτουν προβλήματα σύγκλεισης των πάνω με τα κάτω δόντια ή και ευαισθησία σε ζεστά και κρύα ερεθίσματα στο δόντι που «ψηλώνει»!

Αποκατάσταση δοντιού, οι διαθέσιμες επιλογές

Άρα, ακόμη και αν κάποιον «δεν τον ενοχλεί το κενό», είναι σκόπιμο να φροντίζουμε, μετά από μια εξαγωγή, για την αποκατάσταση δοντιού με κάποιο εμφύτευμα ή κάποια γέφυρα. Ο οδοντίατρος είναι αυτός που θα υποδείξει τον κατάλληλο χρόνο και τις διαθέσιμες επιλογές αποκατάστασης.